Kultura niewłaściwie urozmaicona

 BLOG PODSUMOWANIE Czy pisanie bloga jest fajne?                                                            Foto: Marcin Strauchold Czy pisanie bloga jest fajne? Mi sprawiło i mam nadzieje, że będzie dalej sprawiać wiele satysfakcji. Gdyby nie pandemia, gdyby nie stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pewnie nigdy bym się o tym nie przekonała.  Jestem najlepszym przykładem, że życie jest nieprzewidywalne i fajnie jest robić nowe rzeczy, tworzyć nowe dzieła, poznawać nowych ludzi. Na powyższym zdjęciu to jestem ja we własnej osobie. Nie da się ukryć, że zdjęcie zrobione w tym roku, maseczek wszak kiedyś się nie nosiło. Niedawno skończyliśmy zdjęcia do filmu pt. "Sportowcy w Powstaniu Warszawskim", który jest realizowany na zlecenie Związku Powstańców Warszawskich. Mam cichą nadzieję, że scenariusz "Kultura niewłaściwie urozmaicona" też doczeka się realizacji i będę mogła na tego bloga wrzucić fotkę z planu. Tak, tak, blog będzie dalej prowadzony. Uważam

SCENARIUSZ KULTURA NIEWŁAŚCIWIE UROZMAICONA „Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci”. I SCENA  KULTURA KULTURĄ Sekwencja ujęć polskich instytucji kultury. Gmach Teatru Narodowego, puste wnętrza, klatki schodowe, widownia. Powolne przejazdy kamery po pustych korytarzach. Nagle słyszymy dźwięki strojącej się orkiestry. Dźwięki cichną. Ujęcia kręcone w gmachach muzeów. Ujęcia przedstawiające ekspozycje, malarstwo rzeźby. Widzimy greckie muzy. Słyszymy głos lektora, który mówi o znaczeniu kultury i sztuki w życiu społeczeństwa. Zwraca uwagę na szczególną rolę artysty, o tym że darzony był szacunkiem i estymą, ponieważ rozumiano, że jego praca jest ważna dla tożsamości narodów. Na ekranie widzimy rejestracje starych spektakli teatralnych oraz przedwojenne filmy. Pojawiają się również obrazy abstrakcyjne oraz współczesne instalacje artystyczne. Lektor kontynuuje swój wywód o naturze sztuki. Zwraca uwagę na to, że jej istota j

  XIII SCENA Przedstawiamy  bohaterów Lidia Bogaczówna                               Foto: Agencja JMC/Piotr Kubic Polska aktorka filmowa i teatralna reprezentowana przez Agencję Aktorską JMC Studio.  Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Aktorka Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.   Już w trackie pierwszej rozmowy telefonicznej wiedziałam, że musi zostać bohaterką mojego scenariusza a po przeczytaniu jej „mini pamiętnika nabrałam 100 % pewności.   Czas bez Kultury Wirus bez korony "Degraduję go, jak mogę. Odbieram mu ten symbol. Na początku był Chaos i ….tak pozostało. Byliśmy w połowie prób do nowej sztuki „Jedzonko” w reżyserii Kasi Szyngiery,  premiera 17-ego kwietnia, szło super. Cały Kraków oplakatowany moim wizerunkiem, co oczywiście miło łechce próżność, aż tu nagle 12-ego wszystko zawieszone. No i super, potrwa parę dni, człowiek trochę odpocznie, zrobi zaległe pranie, wymyje okna na w

  XII SCENA Przedstawiamy  bohaterów Michał Sołtan                                  Foto: Muzykoholicy.com  Dlaczego wybrałam Michała Sołtana na bohatera mojego filmu? Może odpowiedz jest w jego wyborze, w tym co robił w czasie pandemii. A kim jest Michał Sołtan? Michał to muzyk,  gitarzysta i wokalista, który po wybuchu epidemii przez wiele miesięcy wychodził na balkon aby dawać koncerty a wraz z nimi dawać radość i wiarę na lepsze jutro.   "Wierzę, że sytuacja, która ma teraz miejsce, czyli wszechobecna w Polsce kwarantanna w związku z pandemią dobiegnie jak najszybciej końca” – cyt.  Machał Sołtan.  

   XI SCENA Przedstawiamy  bohaterów Tomasz Włosok                                                     Foto: kadr z filmu "Generał Motyl" Tomasz Włosok to wschodząca gwiazda polskiego kina.  Tomasz Włosok to wschodząca gwiazda polskiego kina wkraczająca na ścieżkę wielkiej aktorskiej kariery. Zagrał już u Andrzeja Wajdy, Agnieszki Holland i u mnie, wcielając się w główną rolę w filmie pt. „Generał Motyl”. Współpraca z nim na planie była niesamowita filmową przygodą nie tylko dla mnie jako reżysera ale dla całej pozostałej ekipy filmowej.   W trakcie pandemii był jednym z bohaterów internetowego serialu pt. „Co robimy w zamknięciu” w reżyserii Ireneusza Grzyba. Tomek Włosok wraz z Malwiną Buss i ich 6 miesięczną córeczką Jagodą zamienili swoje 19 metrowe mieszkanie w plan filmowy. I to jest piękne w całej tej historii, że Tomek wbrew przeciwnościom grał aby dawać nadzieję na lepsze jutro.   Niedawno rozmawiałam z Tomkiem, właśnie kończy kwarantannę i czeka z utęsknieni

    X SCENA CZĘŚĆ III - CZAS PANDEMII                                  Foto: domena publiczna Puste ulice miast, puste parki. Przechadzają się jedynie pojedyncze osoby z psami. Na twarzach mają maseczki. Słyszymy komunikaty podawane z megafonu, po chwili widzimy powoli jadący radiowóz: „Uwaga, uwaga! Tu policja. Mamy stan epidemii. Zostań w domu!” Sekwencja ujęć doniesień medialnych na temat wzrostu zachorowalności na Covid-19. Ujęcia kolejek przed sklepami z zachowaniem zasad dystansu społecznego, zamkniętych szkół, parków, placów zabaw, informacji o obowiązku zachowania dystansu i noszenia maseczek. Głos lektora z of fu: Luty był okresem oczekiwania, na początku marca wszystko szybko się zmieniało, jak w kalejdoskopie. Polacy w trosce o wspólne zdrowie dostosowywali się do kolejnych obostrzeń. Dla jednych były akceptowalne, innym wywracały życie do góry nogami, jeszcze inni nie mogli doszukać się w nich logiki. W końcu przyszedł całkowity lockdown. Wszyscy musieliśmy zmienić doty

   IX SCENA Przedstawiamy  bohaterów Janusz Kłosiński         „Podróż za jeden uśmiech”, reż. Stanisław Jędryka. Fot. Materiały prasowe Znakomity aktor teatralny i fantastyczny odtwórca ról drugoplanowych. Niezapomniany  dyrektor Bardowski z „Czterdziestolatka”, Czernousow z „Czterech pancernych i psa”, zbójnik Kuśmider z „Janosika”, „Niespotykanie spokojny człowiek” z filmu Stanisława Barei. Talent i uwielbienie fanów. Co wiec kierowałam tym znakomitym aktorem, że poparł stan wojenny? Co czuł gdy na deskach Teatru Narodowego w trakcie "Wesela" został wygwizdany przez publiczność? Jaka to odmienna postawa od działalności Haliny Mikołajskiej i Marii Dłużewskiej. Znakomity artykuł "Aktor, który nie udawał nawróconego komunisty" http://wiez.com.pl/2017/11/09/janusz-klosinski-aktor-ktory-nie-udawal-nawroconego-antykomunisty/

  VIII SCENA Przedstawiamy  bohaterów Halina Mikołajska Foto: Instytut Pileckiego Tylu wspaniałych aktorów, którzy mieli w sobie ogromną odwagę, przeciwstawić się reżimowi komunistycznemu. Wybór bardzo trudny bo uważam, że wszyscy zasługują na pamięć i miejsce w polskiej historii. Wiec dlaczego akurat Halina Mikołajska? Ponieważ reprezentuje dwie epoki - okupację niemiecką i stan wojenny co w zestawieniu z postacią Marii Dłużewskiej - stan wojenny i pandemii, daje mi bardzo ciekawe połączenie dwóch niezwykłych osobowości.  "Halina Mikołajska – aktorka, reżyserka, opozycjonistka w czasach PRL. Urodziła się w 1925 roku w Krakowie. W czasie II wojny światowej występowała w Teatrze Podziemnym Adama Mularczyka. Zadebiutowała w „Orfeuszu” w reżyserii Władysława Woźnika. Po wojnie występowała na scenach w Krakowie, we Wrocławiu i w Warszawie, w której zamieszkała w 1950 roku. W 1955 roku była zaangażowana w działalność Teatru Dramatycznego, w którym wykreowała wielkie role. Tam też zadeb

  VII SCENA Przedstawiamy  bohaterów Maria Dłużewska                                 Foto: domena publiczna Poznałam Marysię na Festiwalu Filmowym "Niepokorni, Niezłomni, Wyklęci". To cudowna osoba, aktorka, reżyser ale przede wszystkim to niesamowity wulkan energii i optymizmu.  I muszę się szczerze przyznać , że dopiero tworząc tego bloga dotarłam do niesamowitych historii Marysi z czasów "Solidarności" jak i stanu wojennego. Zawsze widziałam w niej znakomitego reżysera filmów dokumentalnych a tu nagle takie odkrycie, które świadczy o jej wielkiej skromności. A jest naprawdę czym się chwalić. Występy w czasie stanu wojennego w "Teatrze Domowym" wymagały ogromnej odwagi, za co bardzo podziwiam Marysię.   " Degrengolada  – premiera XI 1984 w mieszkaniu Marty i Andrzeja Piszczatowskich na Ursynowie Warszawie. Tekst: Pavel Kohout. Tłumaczenie: Andrzej S. Jagodziński. Reżyseria: Maciej Szary. Aktorzy: Zygmunt Sierakowski, Maria Dłużewska, Maria Robaszkie

  VI SCENA CZĘŚĆ II - STAN WOJENNY                                 Foto: domena publiczna Przemówienie generała Wojciecha Jaruzelskiego: Obywatelki i obywatele Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej! Zwracam się dziś do Was jako żołnierz i jako szef rządu polskiego. Zwracam się do Was w sprawach wagi najwyższej. Ojczyzna nasza znalazła się nad przepaścią. Archiwalne ujęcia szarych komunistycznych bloków w zimowej aurze. Głos lektora (zachodzący na przemówienie generała): Taki obrazek zobaczyły miliony Polaków rankiem 13 grudnia 1981 roku, oczekując na popularną audycję dla dzieci. Jednak dla wielu tysięcy z nich już poprzednia noc była nieprzespana. Powrót do przemówienia generała: Ogłaszam, że w dniu dzisiejszym ukonstytuowała się Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego. Rada Państwa, w zgodzie z postanowieniami Konstytucji, wprowadziła dziś o północy stan wojenny na obszarze całego kraju. Archiwalia przedstawiające czołgi i oddziały ZOMO na ulicach polskich miast. Komentarz lektora: Wp

  V SCENA Przedstawiamy  bohaterów Igo Sym Foto: NAC Igo Sym to gwiazda przedwojennego kina i niestety szpicel Gestapo. Nie umiał czy nie potrafił się odnaleźć w rzeczywistości w czasie niemieckiej okupacji. A może to druga wojna spotęgowała jego zły charakter bo z dokumentów polskiego kontrwywiadu wynika, że już przed wybuchem II wojny światowej był niemieckim szpiegiem. We wrześniu 1939 r. jednocześnie kopał rowy przeciwlotnicze i działał w niemieckiej komórce sabotażowej. Mógł iść drogą wielu przedstawicieli polskiej kultury i stawiać opór niemieckiemu i sowieckiemu okupantowi. Wybrał jednak działalność na szkodę Polski i jej obywateli. Za swoja haniebną postawę zapłacił najwyższą cenę. Wojskowy Sąd Specjalny Związku Walki Zbrojnej wydał wyrok śmierci na Igo Syma. Wyrok został zatwierdzony przez generała Stefana „Grota” Roweckiego.   Dlatego uważam, że powinien być przykładem złego wyboru.  

  IV SCENA Przedstawiamy  bohaterów Adolf Dymsza Foto: NAC Adolf Dymsza to niekwestionowany przedwojenny król polskiej komedii. W czasie okupacji występował w jawnych teatrach. Po wojnie Związek Artystów Scen Polskich ukarał go pięcioletnim zakazem grania na teatralnych scenach. Jednak nie jest to postać aż tak bardzo negatywna, ponieważ również w czasie okupacji niemieckiej przez pół roku ukrywał w swym domu Mieczysława L. Kittaya, znanego iluzjonistę żydowskiego pochodzenia. Dlatego uważam, że wybór tego aktora na bohatera filmu jest słuszny ponieważ prowokuje pytanie, czy uznać Dymszę za kolaboranta czy bohatera?.                                      "Dymsza jest genialny, bo nie jest podobny do nikogo. Nie przypomina w niczym żadnego z komików europejskich, a jego podobieństwo do ekscentryków amerykańskich ogranicza się prawie wyłącznie do mistrzowskiej ekwilibrystyki, do absolutnej zręczności ciała, tak absolutnej jak istnieje słuch absolutny".   Antoni Słonimski

  III SCENA Przedstawiamy  bohaterów Mieczysława Ćwiklińska                                                                 Foto: NAC Mieczysława Ćwiklińska to jedna z najwybitniejszych polskich aktorek filmowych i teatralnych W czasie okupacji niemieckiej pracowała w Warszawie jako kelnerka w kawiarniach "Café Bodo" i "U Aktorek".    Jest to jedna z moich ulubionych przedwojennych, wojennych jak i powojennych aktorek. Wielka osobowość, niezwykły talent. Z wielkim szacunkiem odnoszę się również do Jej postawy w czasie II wojny światowej. To wymagało bardzo dużej odwagi aby będąc tak znaną osobą angażować się w działalność konspiracyjną.   Dlatego uważam, że wybór Mieczysławy Ćwiklińskiej jest najlepszym przykładem wielkiej odwagi polskich ludzi kultury w czasie II wojny światowej.  

  II SCENA                       CZĘŚĆ I – WOJNA                                                  Foto/ Źródło Wikimedia Commons  Materiały archiwalne z początku II Wojny Światowej.  Lektor: Niewiele ponad dwadzieścia lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, 1 września 1939 hitlerowskie Niemcy dokonały ataku na Polskę. Niedługo potem cały nasz kraj znalazł się pod okupacją. 15 września nowopowołany szef administracji cywilnej, Hans Frank, dostał od Hitlera rozkaz, by Polskę traktować jako obszar wojenny i zdobyczny  oraz  bez miłosierdzia je wyeksploatować, czyniąc z nich rumowisko pod względem gospodarczym, społecznym, kulturalnym i politycznym. Ujęcia okupowanej Warszawy i innych miejscowości. Swastyki i służby niemieckie. Lektor kontynuuje: Prędko i ochoczo przystąpiono do realizacji rozkazu. Jednak Polacy, ze swoim hartem ducha i żywą pamięcią okresu stu dwudziestu trzech lat nieobecności na mapach Europy, nie byli skłonni poddać swojej kultury i tożsamości okupantowi.

  I SCENA  KULTURA KULTURĄ                                             Foto: Teatr Narodowy w Warszawie Sekwencja ujęć polskich instytucji kultury. Gmach Teatru Narodowego, puste wnętrza, klatki schodowe, widownia. Powolne przejazdy kamery po pustych korytarzach. Nagle słyszymy dźwięki strojącej się orkiestry. Dźwięki cichną. Ujęcia kręcone w gmachach muzeów. Ujęcia przedstawiające ekspozycje, malarstwo rzeźby. Widzimy greckie muzy. Słyszymy głos lektora, który mówi o znaczeniu kultury i sztuki w życiu społeczeństwa. Zwraca uwagę na szczególną rolę artysty, o tym że darzony był szacunkiem i estymą, ponieważ rozumiano, że jego praca jest ważna dla tożsamości narodów. Na ekranie widzimy rejestracje starych spektakli teatralnych oraz przedwojenne filmy. Pojawiają się również obrazy abstrakcyjne oraz współczesne instalacje artystyczne. Lektor kontynuuje swój wywód o naturze sztuki. Zwraca uwagę na to, że jej istota jest często nieuchwytna i wymyka się definicjom. Z drugiej strony pot

  EKSPLIKACJA KULTURA NIEWŁAŚCIWIE UROZMAICONA                                                           Foto: Marcin Strauchold Głównym rezultatem realizowanego projektu oprócz powstania gotowego do realizacji scenariusza filmu będzie pokazanie jak radzimy sobie w sytuacjach kryzysowych. Przybliżenie polskiej kultury, jej historii i znaczenia z nowej perspektywy - kryzysu da odbiorcom zadania nadzieje na powrót do normalności i dobre jutro. Wielokrotnie w historii polskiej kultury artyści byli odcinani od możliwości wykonywania pracy zawodowej a obywatele od korzystania z jej dóbr. Historia jednak pokazuje, że stanowimy silne społeczeństwo i potrafimy działać nawet w ekstremalnych warunkach. Scenariusz filmu jest z założenia scenariuszem optymistycznym, który ma nieść w sobie wiarę i nadzieję na dobre jutro.